“Dit wil ik!” De zee, de duinen en het strand. Om vervolgens te denken: “Dit wil ik niet!” Toen ik Tata Steel bovenop een van de duinen zag. Dat waren mijn twee gedachten toen ik een aantal jaren geleden in Wijk aan Zee ging kijken naar een koophuis.
Filters en strengere milieumaatregelen
De makelaar legde me uit dat er net een filter geplaatst was. En dat Tata Steel hard aan het vergroenen was; de fabriek zou in de loop der jaren steeds duurzamer worden. Bovendien, zo werd ik gerustgesteld, stelde de overheid steeds strengere milieumaatregelen – ook op basis van internationale klimaatafspraken en -doelstellingen.
De buurman had nooit ergens last van
Na het dorp een flink aantal keren bezocht te hebben én na de geruststellende woorden van mijn toekomstige buurman (hij had na lang wonen in Wijk aan Zee nergens last van) besloot ik dat de impact van Tata Steel mee moest vallen. Tijdens mijn bezoeken aan het dorp had ik ook nooit iets gemerkt van de stank, het lawaai of de stof.
Toen ik er eenmaal woonde, genoot ik enorm van het strand en de nabijheid van de duinen. Af en toe stonk het behoorlijk en ook was er lawaai in de nacht, maar ik wilde niet zeuren; ik had nu eenmaal gekozen om hier te wonen. Sterker nog, ik voelde me zo gelukkig in het dorp dat ik, toen ik in 2018 moest verhuizen, besloot er te blijven wonen. De voordelen waren groter dan de overlast. Op dat moment.
Stofuitstoot in de badkamer, keelpijn van de stank
Dat veranderde radicaal na de grafietregens in 2018 – kort na mijn verhuizing. Ik kreeg meer last van de uitstoot. In het nieuwe huis waar ik woon zit een badkamer met lichte tegels, deze moet ik echt elke dag schoonmaken omdat er stof op ligt. Dat is al een rotklus, maar sinds ik weet dat er kankerverwekkende stoffen in zitten, is het moeilijk tot niet te verteren. Ik durf eerlijkheidshalve mijn tandenborstel niet eens zomaar op het plankje boven de wastafel te leggen.
De wetenschap dat mijn keelpijn geen gewone verkoudheid is, maar overprikkeling veroorzaakt door de giftige uitstoot van Tata Steel maakt me boos en wanhopig.
De stank slaat op m’n keel en hoe heftiger de vieze geur is en hoe langer de penetrante stank er hangt, hoe langer de naweeën zijn. Ik had na de heftige uitstoot in de voorjaarsvakantie 2021 nog twee weken last van mijn keel. De wetenschap dat het geen koutje is, maar een overprikkeling veroorzaakt door giftige stoffen is moeilijk te verdragen. Ik kan daar boos om worden; wanhopig zelfs. Tot op zo’n punt dat ik weg wil uit Wijk aan Zee
Op slechte dagen vlucht ik mijn huis en mijn dorp uit
Sinds er in de voorjaarsvakantie 2021 vijf dagen een gifwolk over het dorp hing en ik daar zo veel last van heb gehad, ga ik weg als de wind verkeerd staat. Ik kijk op het weerbericht naar de windrichtingen en als de wind onze kant op staat zorg ik dat ik weg ben. Ik ben bang dat dit ten koste gaat van mijn gezondheid; dat ik longkanker krijg of een andere aandoening.
Onvoldoende toezicht en falende handhaving
Ik ben me gaan verdiepen in de situatie rondom Tata Steel en ben erachter gekomen hoe lang de ‘overlast’ al speelt en hoe ontzettend veel er al tegen gedaan is. Er liggen genoeg rapporten met bewijs dat Tata Steel doelbewust schadelijke, kankerverwekkende stoffen uitstoot. Het trieste is dat de overheid, die haar burgers zou moeten beschermen, volstrekt onvoldoende toezicht houdt en ernstig faalt in de handhaving. De fabriek krijgt veel te ruime vergunningen, overschrijdt die ook nog eens en als ze beboet worden vechten ze dit aan. Als klap op de vuurpijl beweert Tata Steel ook nog eens duurzaamheid hoog in het vaandel te hebben. Dit valt toch niet te rijmen met elkaar?”
Wonen naast Tata is ongezond. Als buren hebben we last van stank, stof en geluid en maken kosten voor schoonmaak, onderhoud en soms zelfs verhuizing. Wij zetten de collectieve massaschadeclaim door. Vindt u ook dat u recht heeft op een vergoeding?